Μύθοι και δοξασίες «πλάθουν» το Γύθειο από τη γένεσή του και η πιο ξακουστή έχει ως εξής... Κάποτε, ο Ηρακλής στράφηκε στο μαντείο των Δελφών για συγχώρεση. Η Πυθία, ακούγοντας το έγκλημά του, τον διώχνει και αυτός, κλέβει τον τρίποδα του Απόλλωνα για να συμβουλέψει τον εαυτό του. Μετά τη φιλονικία των δύο και ως ένδειξη συμφιλίωσης, χτίζεται η «Γη Θεών» και η ιστορία ξεκινά...
Το πρώην Μαραθονήσι, ναύσταθμος των Σπαρτιατών στην αρχαιότητα και ένα από τα κυριότερα λιμάνια της Πελοποννήσου κατά τη Φραγκική κυριαρχία, παίρνει το σημερινό του όνομα μετά την Τουρκοκρατία. Η προνομιακή θέση και η «επουράνια» ομορφιά του, αμφιθεατρικά όπως είναι χτισμένο στις πλαγιές του λόφου Ακούμαρο, το καθιστούν δημοφιλή προορισμό και έτσι, όλο και περισσότεροι επισκέπτες επιλέγουν τη γραφική προκυμαία για έναν περίπατο κάτω από τον ήλιο.
Ο ύψους 22 μέτρων φάρος στο νησάκι Κρανάη
Η γοητεία του Γυθείου είναι εμφανής. Σαν σε νησί, δεκάδες ανέγγιχτα από το χρόνο νεοκλασικά, καθρεφτίζονται στα νερά του Λακωνικού κόλπου... Απέναντί τους, το νησάκι Κρανάη, ο τόπος που πέρασαν την πρώτη τους νύχτα ο Πάρης και η Ελένη πριν φτάσουν στην Τροία -το ξεχασμένο κράνος του οποίου ονοματίζει την πευκόφυτη λωρίδα γης- «χρωματίζει» τον ορίζοντα.
Συνδεδεμένο με την ακτή από το 1896, προσφέρει πανοραμική θέα στα «περήφανα» αρχοντικά και αποτελεί μία από τις επιβεβλημένες στάσεις εντός της παραθαλάσσιας πολιτείας.
Εκεί σας «υποδέχονται» το κεραμοσκεπές εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου, ο πύργος του οπλαρχηγού Τζαννετάκη Γρηγοράκη -που στεγάζει τα κειμήλια του Ιστορικού/Εθνολογικού Μουσείου της Μάνης- και στο άλλο άκρο του, ο 152 χρόνων οκταγωνικός φάρος του Ναυτικού.
Οι δεκάδες δυνατότητες για φρέσκο ψάρι πάνω στο κύμα, η πολύβουη πλατεία που σε «προκαλεί» να περιδιαβείς στα σοκάκια της και οι καταγάλανες, σε απόσταση αναπνοής, παραλίες, καθιστούν το Γύθειο όχι μόνο αυτόνομο προορισμό της Μάνης, αλλά μια εμπειρία που καλό είναι να απολαύσετε πριν αλωθεί από τον μαζικό τουρισμό.