Πριν λίγες μέρες έγινα για δεύτερη φορά θεία και εκτός του ότι είμαι πολύ χαρούμενη άρχισα να σκέφτομαι πως υπάρχουν κάποια πράγματα που ο θείος και η θεία βιώνουν τελείως διαφορετικά.Όταν θυμάσαι όλα τα αγαπημένα τους πράγματα όπως την αγαπημένη τους γεύση παγωτό, χρώμα, φαγητό κλπ και απλά γίνεσαι ο ήρωάς τους.
Όταν γελάς με ότι κάνουν και απλά προσποιείσαι πως θυμήθηκες ένα αστείο που είχες ακούσει πιο πριν.
Πόσο αστείο είναι όταν χρησιμοποιούν μια μεγαλίστικη φράση που άκουσαν από εσάς και είναι απλά αξιολάτρευτα.
Το ότι σου θυμίζουν πως είναι να είσαι ξανά παιδί.Η αθωότητα , ο φόβος, η απλοϊκότητα και ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο τα ανιψάκια σου, σου θυμίζουν πόσο υπέροχο να είναι να είσαι παιδί.
Τα ανίψια σου απλά αγνοούν τις ατέλειές σου. Τα ανίψια σου δεν νοιάζονται αν τα πήγες χάλια σήμερα στην δουλειά ή επειδή δεν πήρες την προαγωγή που ήθελες.Για αυτά είσαι η κουλ θεία που ήρθε να παίξει μαζί τους.
Βλέπεις τις ομοιότητες και τις διαφορές με τα αδέρφια σου. Τα ανίψια σου σου θυμίζουν τον αδερφό ή την αδερφή σου στις κινήσεις τους ή στον τρόπο ομιλίας τους ή βλέπεις πολλές διαφορές. Όλα αυτά σου θυμίζουν πως ήσασταν μικροί και κάνατε τρέλες με τα αδέρφια σας.
Είσαι τόσο χαρούμενος που είσαι θείος ή θεία τους αλλά όχι ο γονιός τους.Τα παιδιά εννοείται είναι τέλεια αλλά έρχονται στιγμές που πρέπει να επιβληθεί η τάξη και ευτυχώς υπάρχει ο γονιός τους για αυτό και εσείς δεν χρειάζεται να μπείτε σε αυτή την διαδικασία.
Πόσο υπέροχη είναι μια αγκαλιά όταν γίνεται από ένα τόσο μικρό πλασματάκι. Είναι μια αγνή μικροσκοπική και γεμάτη αγάπη αγκαλιά.
