Mad Clip: Η ζωή του ράπερ, από τη Νέα Υόρκη μέχρι τα κότερα και τα ελικόπτερα

Ο ράπερ Mad Clip (Πίτερ Αναστασόπουλος) που σκοτώθηκε τα ξημερώματα σε τροχαίο στη Βουλιαγμένη γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Το όνομα Mad Clip στην πραγματικότητα είναι αρκτικόλεξο και σημαίνει Money and drugs Can’t live in poverty.Το 1999 και σε ηλικία 13 ετών επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα, μετά τον χωρισμό των γονιών του. Στα 22 πήγε στην Κύπρο και εκεί συνεργάστηκε με τον Drew Astro. Στη συνέχεια, πήγε Νέα Υόρκη και μετά Λονδίνο για τρία χρόνια, και επέστρεψε Ελλάδα.

Από τότε που κυκλοφόρησε το κομμάτι Dealer, είχαν ακολουθήσει πολλά γνωστά μουσικά κομμάτια του, όπως το ΜΑΜΑ, Kotera, Sinthikes και άλλα, τα οποία έχουν ξεπεράσει τις 10 εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Είχε κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ, το Super trapper, το O Amerikanos LP, το Super Trapper 2 και το Still Active σε συνεργασία με τον Strat. Ο ράπερ Τάκι Τσαν τον βοήθησε να κυκλοφορήσει το πρώτο του σινγκλ Eimai Trelos σε ηλικία 27 ετών. Στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Capital Music.
Βρέθηκε νούμερο 1 στα trends του Youtube με το «Κότερα» (Capital Music) και το «Εγώ» με τη Josephine. Πρόσφατα συμμετείχε στο «Μπορεί» της Panik Records με την Ελένη Φουρέιρα.

Mad clip: Η ζωή του όπως την περιέγραψε ο ίδιος μέχρι την επιτυχία

Το όνομά μου είναι Peter Αναστασόπουλος και γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας μου full on Έλληνας, η μάνα μου παιδί μεταναστών που είχαν φύγει πριν από 50-60 χρόνια στην Αμερική. Εκεί μεγάλωσα και από πιτσιρικάς πηγαινοερχόμουν στην Ελλάδα, για να βλέπω το σόι του πατέρα μου. Κάποια στιγμή, το 1999, κάνει τη κίνηση ο πατέρας μου να μας πάρει οικογενειακώς να γυρίσουμε στην Ελλάδα. Πάνω σε αυτήν τη μετακόμιση οι δικοί μου «τα σπάνε» και από 13 ετών και για πολλά χρόνια ήμουν μπαλάκι Αμερική – Ελλάδα. Δεν είχα στάνταρ βάση, δεν είχα σταθερό σπίτι, ήμουν από καναπέ σε καναπέ.

• Από μικρό παιδάκι είχα έναν ενθουσιασμό με τη μουσική, πάντα τη γούσταρα. Θαύμαζα πολύ τους ράπερ που είχαν φύγει απ’ τη ζωή, τους Pac, Biggie Smalls κι άλλους που άκουγα τη μουσική τους και ήταν σαν να υπήρχαν ακόμα, θαύμαζα αυτού του είδους την αθανασία.

Mad clip: Δεν έγινα μουσικός για να βγάλω λεφτά αλλά για την τρέλα μου

Σκεφτόμουν: «Τι είναι η ζωή; Να έρχεσαι, να φεύγεις και να μη σε θυμάται κανένας;». Έτσι, το 2003 «έφαγα» μια φλασιά και αποφάσισα να γίνω μουσικός, γιατί ήθελα να κάνω κάτι και να γράψω τη δική μου ιστορία. Με αυτήν τη στρατηγική ξεκίνησα, δεν ήταν οικονομικό το ζήτημα, δεν σκέφτηκα να γίνω διάσημος και να βγάλω λεφτά. Ήθελα ξεκάθαρα να αποκτήσω ένα respect ως MC και στην πορεία, με αυτό το όραμα, γνώρισα και τα κατάλληλα παιδιά, τους Outcast Excellence, τον Constantine the G, τον N.O.E., τον Ντάρεκ, τον Popayedi, οι οποίοι είχαν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Από εκείνη τη στιγμή ήμασταν από πλατεία σε πλατεία, από στούντιο σε στούντιο, όπου υπήρχε διαγωνισμός με live πιάναμε μικρόφωνα και ονειρευόμασταν να χτίσουμε κάτι.

Μεγάλωσα στην Νέα Υόρκη- Με έδιωξαν από το στρατό

Δεν μπορώ να πω ότι μεγάλωσα σε χάλια περιβάλλον, ότι μεγάλωσα σε γκέτο, γιατί δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Ήμασταν αρκετά καλά, ο πατέρας μου στη Νέα Υόρκη ήταν πολύ εργατικός, έβγαζε τα λεφτά του, αλλά, όταν χώρισαν, τα πράγματα άλλαξαν εντελώς, ξαφνικά ήταν σαν τη μέρα με τη νύχτα. Η μάνα μου έπαθε κατάθλιψη, η αδερφή μου ήταν μικρή, 5 χρονών, κι εγώ στο πέρα-δώθε. Πήγαινα στον πατέρα μου, δεν τα βρίσκαμε, πήγαινα στη γιαγιά μου, μετά πήγαινα πάλι στη μάνα μου.
Πήγαινα στην Αμερική, μετά γύρναγα στην Ελλάδα, ήταν ένας φαύλος κύκλος. Δεν είχα τον δεσμό της οικογένειας, δεν υπήρχε έλεγχος και τις αποφάσεις τις έπαιρνα μόνος μου. Το μόνο που είχα σταθερό ήταν το πάθος για τη μουσική. Κατά τη διάρκεια των μετακινήσεών μου ξαναβρέθηκα για κάποια χρόνια στην Αμερική. Με τα παιδιά εδώ, τους O.E., κρατάγαμε επαφή, αλλά δεν είχα βάση και αυτό ήταν ένα θέμα.

 

• Κάποια στιγμή με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου και μου λέει «έχει έρθει χαρτί, πρέπει να παρουσιαστείς στον στρατό. Αν θες να ξανάρθεις στην Ελλάδα, πρέπει να πας, αλλιώς θα είσαι ανυπότακτος». Έτσι, πήγα φαντάρος. Ήμουν, όμως, ένα παιδί πολύ ατίθασο. Δεν ήταν θέμα ασυνέπειας, απλώς δεν φοβόμουν τίποτα. Ήμασταν μια παρέα από δω και από κει, μαστουρωμένοι, με μουσικές και μαλακίες κι ήταν αδύνατο να πειθαρχήσω σε διαταγές. Μάζεψα 180 μέρες φυλακή το πρώτο τετράμηνο, με έστειλαν Κομοτηνή, έκανα κάνα-δυο κοπάνες, με μάζεψε η στρατονομία και με έστειλε στο ψυχιατρείο ‒ και από κει με έδιωξαν ως απροσάρμοστο.

 

 Mad clip: Η έκρηξη έγινε με το dealer

Στην Capital μπήκα το 2017. Είχαμε πλάνο να κάνουμε ένα κομμάτι με τον Light, ένα street κομμάτι, το «Υayo» ‒ το πρώτο κομμάτι που έκανα μαζί τους ήταν αυτό. Είχα γράψει ήδη το single, το «Dealer», το άκουσε ο Light, μπήκε και σε αυτό και μετά έγινε η έκρηξη. Εκείνη την εποχή το «μύριο» τον μήνα ήταν μεγάλη υπόθεση. Το «Dealer» ξεπέρασε τα 13 εκατομμύρια.

• Στο μεταξύ, δεν είχα ιδέα πώς λειτουργεί το πράγμα με την αγορά και περίμενα ότι με τέτοια views θα με παίρνουν όλα τα κλαμπ τηλέφωνο. Αρχίδια, με το ζόρι έκανα 3-4 lives τον μήνα. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι, επειδή μπήκες στην Capital δεν σημαίνει ότι ότι άνοιξαν όλοι οι δρόμοι. Πρέπει να κάνεις κάτι που να έχει συνέχεια, να συντηρήσεις την επιτυχία. Το «Dealer» βγήκε τον Μάιο, αρχές Σεπτέμβρη κυκλοφόρησαν οι «Συνθήκες» και καπάκι βγήκε το πρώτο μου άλμπουμ, ο «Αμερικάνος». Μετά από αυτό μπήκα γερά και στην αγορά.

Η γυναίκα με την οποία ήμουν πριν ακόμα βγει το «Dealer» με βοήθησε πάρα πολύ να μην κάνω μαλακίες και να κοντρολάρω τα πράγματα. Άρχισα να πουλάω και grillz, χρυσά δόντια. Γίνεται και η έκρηξη με τη μουσική, γίνομαι άλλος άνθρωπος και μπαίνω και στα μαγαζιά. Από τότε κρατάω πάντα αυτό το work ethic, να δίνω συνέχεια κυκλοφορίες, ποικιλόμορφα πράγματα, διαφορετικά, σε όλα τα στυλ. Όσα μου έτυχαν από το 2003 μέχρι τώρα έπαιξαν όλα έναν ρόλο στο να γίνω αυτός που είμαι σήμερα.