Ανδρέας Εμπειρίκος: Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι ή μη νόμιμοι

`Ενας μεγάλος έρωτας με ιδιαίτερη ιστορία.

Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Έκείνος, ένας από τους κατεξοχήν “οραματιστές ποιητές”, κορυφαίος λογοτέχνης που ανήκει στη Γενιά του `30 και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού υπερρεαλισμού. Εισηγητής του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα, πιστός στο κίνημα -όσο κανένας άλλος Έλληνας συγγραφέας-, καθώς και ο πρώτος που άσκησε την ψυχανάλυση στον ελληνικό χώρο, ασκώντας την ψυχαναλυτική πρακτική κατά την περίοδο 1935-1951.

Εκείνη, μεγαλοαστικής καταγωγής, πολύγλωσση, με μεγάλη αγάπη για τη ζωγραφική, καθώς και με έναν άκρως περιπετειώδη ερωτικό βίο. Στα 17 της χρόνια, το 1931, παντρεύεται τον βαυαρικής καταγωγής Καρλ Σούρμαν και εργάζεται σε κατάστημα της Αθήνας. Πέντε χρόνια αργότερα χωρίζει για να ξαναπαντρευτεί το 1937 τον Σπύρο Τσαούση, γεωπόνο και αρχιτέκτονα κήπων. Την επόμενη κιόλας χρονιά διαλύεται και αυτός ο γάμος. Τα βαθιά τραύματα της Μάτση Χατζηλαζάρου, από τους δύο αποτυχημένους γάμους και από την κατάρρευση και τον θάνατο των γονιών της, την οδηγούν στον ψυχαναλυτή Ανδρέα Εμπειρίκο. Δεν αργεί να έρθει η στιγμή που θα τον αγαπήσει απελπισμένα και θα αγαπηθεί παράφορα κι εκείνη από από εκείνον.

Είναι γνωστό ότι η ψυχαναλυτική δεοντολογία είναι αυστηρά απαγορευτική στην ανάπτυξη φιλικών και πολύ περισσότερων ερωτικών σχέσεων μεταξύ αναλυτή και ασθενούς. Εννοείται ότι ο Ανδρέας Εμπειρίκος γνώριζε αυτόν τον κανόνα και θα τον τηρούσε. Διατηρούσε μια τυπική μορφή σε διάρκεια συνεδρίας και συνήθεις διευθετήσεις αμοιβής και απουσίας. Όσο για το ψυχαναλυτικό πλαίσιο υπήρξε κλασικό. Ωστόσο, στον έρωτα δεν μπορεί να βάλει κανείς εύκολα όρια και απαγορεύσεις.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα η σχέση Ανδρέα Εμπειρίκου και Μάτσης Χατζηλαζάρου από επαγγελματική-θεραπευτική μετατράπηκε σε ερωτική-ποιητική. Το 1939, σε ένα ποιήμα του για την αγαπημένη του Μάτση, γράφει: “Είσουν σαν μια σιγή που την διαπερά ο άνεμος. Το τραύμα σου όμως, το είχα επουλώσει και οι λέξεις που λέγαμε, μας πλησιάσανε τόσο, που και η σιγή και το διάκενο των ημερών πριν γνωρισθούμε, χάθηκαν ολοτελώς. Στο γήπεδο της συναντήσεώς μας, που έγινε γήπεδο της αγάπης μας, δεν γειτνιάζουν άλλοι. Είσαι καλή και η καλλονή σου υπερβαίνει τα όρια της πολιτείας, και φθάνει ίσαμε τα κράσπεδα της χθεσινής σου μοναξιάς, που την κατέλυσες εσύ. 

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο klik.gr

 

The post Ανδρέας Εμπειρίκος: Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι ή μη νόμιμοι appeared first on Radar.gr.