Δανείζεται το όνομά του από το δημοφιλές αναψυκτικό της δεκαετίας του '50 και του '60 και μας ταξιδεύει νοερά στην εποχή του αυθεντικού lounge. Πού; Στην καρδιά της πλατείας Εξαρχείων. Δεν πρόκειται για συνηθισμένο spot κλασικής πιάτσας, όπου οι περαστικοί αποφασίζουν βαριεστημένα «ας κάτσουμε εδώ». Το «Ginger ale» έχει άποψη: οι λουλουδένιες του ταπετσαρίες, οι ζωηρές lime επιφάνειες, μια φωτογραφία της Όντρεϊ Χέπμπορν εδώ, μια αφίσα του Man Ray εκεί, οι μπανανιές στις γλάστρες και τα ασύμμετρα σαλονάκια σε βάζουν κατευθείαν στη lounge μοντερνιτέ του χώρου. Εδώ δεν έχουν θέση τα εφήμερα αντικείμενα του όψιμου design, μια και όλα παραπέμπουν σε μια εποχή αθωότητας: όταν τα έπιπλα ήταν πραγματικά μπροστά από την εποχή τους, όταν η μουσική δεν γραφόταν με το mouse (εξ ου και οι γήινες soul, jazz, funky και latin μουσικές συμπλέουν με τον ευρύτερο εξωτισμό), όταν πολύ πριν από τη σαρωτική επικράτηση της Coca-Cola έπιναν οι ηθοποιοί στις ταινίες του κινηματογράφου έπιναν ginger ale. Είπα ηθοποιοί; Ειρήσθω εν παρόδω, εκτός από σένα και μένα, ανθρώπους δηλαδή που εκτιμούν την οικειότητα ενός στιλάτου, cosy bar, το «Ginger ale» είναι ένα από τα πιο ζωηρά after theatre στέκια της πόλης. Γι' αυτό μην εκπλαγείς αν στο διπλανό τραπέζι αντικρίσεις το θίασο της θεατρικής παράστασης που μόλις παρακολούθησες να ανταμείβει το μόχθο της ημέρας με ένα «mojito ginger ale», κοκτέιλ με συνταγή… μυστική και πικάντικη επίγευση.

Τιμές: